เนื้อหาใหม่จาก เจ.เค.โรว์สิ่ง
ฮอกวอตส์ เป็นสถานที่ซึ่งมีผีสิงคับคั่งที่สุดในอังกฤษ (ทั้งๆที่เกาะอังกฤษทั้งเกาะ
เองก็ถือเป็นที่ๆ มีการพบเห็น และสัมผัสผีได้มากกว่าพื้นที่อื่นอยู่แล้ว) ปราสาท
เป็นที่ปรารถนาสำหรับผี และพวกที่มีชีวิตก็ค่อนข้างจะใจกว้างกับวิญญาณบน
เกาะ ออกจะชื่นชอบด้วยซ้ำไป ถึงแม้จะเคยได้ยินเกียรติศัพท์ต่างๆ นานา
บ้านทั้งสี่ของฮอกวอตส์ แต่ละบ้านมีผีประจำบ้านของบ้านตัวเอง สลิธีริน โอ้อวด
เรื่องบารอนเลือด ผู้ที่เต็มไปด้วยคราบเลือดสีเงิน ผีที่พูดน้อยที่สุดคือสุภาพสตรีสี
เทา ผู้ที่มีผมยาวและสง่างาม
บ้านฮัฟเฟิลพัฟ มีบาทหลวงอ้วนเป็นผีประจำบ้าน ผู้ซึ่งถูกมาตรกรรม เพราะบาท
หลวงแก่ๆ เริ่มสงสัยเรื่องความสามารถในการรักษาโรคฝีดาษด้วยการกระทุ้ง
ชาวไร่ชาวนาด้วยไม้เท้า และกิจวัตรที่ไม่เหมาะสมของเขาในการดึงเอากระต่าย
ออกจากถ้วยศีลมหาสนิท แม้ปกติจะเป็นคนอ่อนโยน แต่บาทหลวงอ้วนยังคงไม่
พอใจในความจริงที่ว่าเขาไม่เคยได้เป็นพระคาร์ดินัล
บ้านกริฟฟินดอร์ เป็นบ้านของนิกหัวเกือบขาด ผู้ที่เคยมีชีวิตอยู่ในฐานะ เชอร์นิ
โคลัส เดอ มิมชี่-พอร์พิงต้น บางอย่างที่ดูเป็นคนหัวสูง และประสบความสำเร็จใน
ด้านพ่อมดน้อยกว่าที่เขาเชื่อ เซอร์นิ โคลัส เดินทอดน่องไปรอบๆ ศาลเฮนรี่ที่ 7
ตอนมีชีวิต ด้วยความเบาปัญญา เขาคิดจะช่วยเสริมความงามให้บาทบริจาริกา
(หญิงที่มีหน้าที่ปฏิบัติรับใช้พระเจ้าแผ่นดิน) แต่ด้วยเวทมนตร์ทำให้หญิงเคราะห์
ร้ายคนนั้นมีงางอกออกมาแทน เป็นเหตุให้เซอร์นิโคลัสถูกยึดไม้กายสิทธิ์ และ
ด้วยการประหารที่ไม่ชำนาญ ทำให้หัวของเขาถูกห้อยติดด้วยหนังและเนื้อเยื่อ
เล็กๆ เส้นเดียว เขายังคงไม่พอใจที่ถูกมองว่าไม่ได้เป็นผีหัวขาดจริงๆ
ผีอีกตนที่น่าจดจำของฮอกวอตส์คือเมอร์เทิลจอมคร่ำครวญ ผู้ที่สิงอยู่ในห้องน้ำ
หญิงที่ไม่มีคนเข้า เมอร์เทิลเคยเป็นนักเรียนของฮอกวอตส์ เมื่อเธอตาย และเธอ
เลือกจะกลับมาที่โรงเรียนแบบอมตะ ด้วยจุดประสงค์สั้นๆ เพื่อหลอกหลอนคู่ปรับ
เจ้าเล่ห์ และคนที่รังแกเธอ โอลีฟ ฮอร์นบี้ เมื่อทศวรรษผ่านไป เมอร์เทิลได้ให้
ฉายาตัวเธอเองว่าเป็นผีที่น่าสังเวชที่สุดใน โรงเรียน ซึ่งมักเจอเธอในห้องน้ำห้อง
ใดห้องหนึ่ง และเติมเต็มช่องว่างของกระเบื้องด้วยเสียงครวญครางและโหยหวน
ของเธอ